Najczęstsze
uwarunkowania niepowodzeń edukacyjnych dzieci w młodszym wieku szkolnym
Dr. hab. Alina Rynio, prof. KUL
Katedra Pedagogiki Chrześcijańskiej w Instytucie
Pedagogiki, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II.
Niepowodzenia edukacyjne to problem tak stary jak
instytucja szkoły. Nie dziwi zatem, że od dawna były one i są nadal,
przedmiotem zainteresowania uczonych. Obecnie wśród gwałtownych przemian we
wszystkich dziedzinach życia problem ten nabiera szczególnego znaczenia.
Szczególnie, że wobec dysfunkcyjności tzw. programu szkolnego (nauczania i
wychowania) i niechcianych cech osobowościowych uczniów i nauczycieli kreujących
„toksyczne interakcje”, postępującemu rozwojowi szkolnictwa towarzyszy wzrost
rozmiarów niepowodzeń edukacyjnych. Wydaje się, że teoretyczna wiedza jaką w
zarysie eksponuje niniejsze opracowanie na temat najczęstszych uwarunkowań powstawania
niepowodzeń edukacyjnych w młodszym wieku szkolnym jest ważna, ponieważ pozwala
im przeciwdziałać. Autorka opracowania mając na względzie młodszy wiek szkolny,
skupia uwagę czytelnika, na uwarunkowaniach wynikających z zaburzonego rozwoju
dziecka oraz uwarunkowaniach płynących ze środowiska rodzinnego i środowiska
szkolnego. Podsumowując swoją refleksję zauważa, że „jakkolwiek środowiska
rodzinne i szkolne odgrywają istotną rolę zarówno w sukcesach jak i porażkach
edukacyjnych uczniów, to jednak na ich postępy w nauce, istotny wpływ ma ich
udział własny wyrażający się w postaci niechęci do nauki, lenistwa i
lekceważenia obowiązków szkolnych. Wobec powyższego szkoła powinna pamiętać, że
zjawisko niepowodzeń edukacyjnych jest obecne wśród innych problemów z jakimi
się boryka system szkolnictwa i powinna wspierać i organizować działalność
profilaktyczną”.